В настоящем сборнике А. Теппеев предстает в новой ипостаси, как мастер поэтического слова со своим неповторимым голосом и глубоким проникновением в тайны человеческой души.
НЕКДИ?
Жарлы халкъым, сен къыйын сагъатда
Тилинги, бирлигинги жоймагъан,
Терслик киши жеринде жилятхан
Чакда да ёз жырынгы къоймагъан, –
Энди алтыннга, кюмюшге ишлеп,
Узакъда кёп къонакъбайла тута,
Ана тилибизни сакълайыкъ деп,
Башха тилде сёлешесе уста.
* * *
Адамны игисин-аманын
Бетине тюз айтхан – кертилик,
Тюз чегип атламын, къарамын,
Жашаудан юлгю да келтирип.
Не медет, жокъ аллай кишилик,
Кёзбауну сайлайбыз кертиден.
Салабыз биз аны, биширип,
Хант кибик, ашлаугъа хар кюнден.
* * *
Къызны – къыркъ жаны, бели – къылыч,
Дейди сур ана, къызын къаты
Юйрете, этмейин жангылыч, –
Эртте турады къыз, кеч жатып.
Сур ана келликни биледи,
Къызны эр юйюнде жашауун!
Аллай келиннге термиледи
Иги жаш ёсдюрген хар таулу.
